Αν κάποιος θέλει να δει γιατί η Honda ασκεί τόσο μεγάλη έλξη σε όσους ασχολούνται με την αυτοκίνηση δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά σε ένα από τα μικρότερα μοντέλα της εταιρίας, το Honda Beat του 1991. Το μικρό αυτό αυτοκινητάκι εμπεριέχει όλες τις αξίες, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιοτροπίες που έδωσαν στην Honda την φήμη της. Το Beat είναι ένα διθέσιο roadster του οποίου ο 3κύλινδρος τοποθετημένος στο κέντρο κινητήρας κινεί τους πίσω τροχούς. Το μέγεθος και η απόδοσή του ορίζονται από την κατηγορία Κ της ιαπωνικής νομοθεσίας που δίνει φορολογικά και ασφαλιστικά πλεονεκτήματα σε αυτοκίνητα μήκους μικρότερου των 3.3μ με κινητήρα έως 660κ.εκ και απόδοση έως 64 άλογα (το 1998 το όριο μήκους αυξηθηκε στα 3.8μ). Μόλις ένα χρόνο πριν η Honda είχε παρουσιάσει το επαναστατικό NSX και το Beat πέραν της εξωτερικής ομοιότητας διατηρούσε την γενική ιδέα του μεγαλύτερου μοντέλου, προσαρμοσμένη στο μέγεθος και τον ρόλο του.---



Το Beat είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να έχει εξαιρετική κατανομή βάρους και χαμηλή πολική ροπή αδράνειας (οι πρόβολοί του έχουν ασήμαντο βάρος) αλλά και αξιοπρεπείς εσωτερικούς χώρους για τους 2 επιβάτες. Η έξυπνη χωροταξία βοηθούν τόσο τους χώρους όσο και την απόδοση συνολικά. Για παράδειγμα το μικρό ψυγείο του κινητήρα είναι τοποθετημένο κάτω από την ρεζέρβα στο εμπρός μέρος. Στην θέση αυτή βρίσκεται ψύχεται από το ρεύμα αέρα που εισέρχεται από τις εισαγωγές του προφυλακτήρα και εν τέλει διοχετεύεται στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου. Ακόμα, ο κινητήρας είναι παράπλευρα τοποθετημένος προς τα αριστερά ώστε σε συνδυασμό με την αντίστοιχα προς τα δεξιά τοποθετημένη δεξαμενή καυσίμου και την μπαταρία να δίνουν συνολικά ομοιόμορφη κατανομή μαζών στο πίσω μέρος. Μία μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια, το κέντρο βάρους του οχήματος εντοπίζεται στην περιοχή που βρίσκεται ο κορμός του οδηγού, βοηθώντας στον χειρισμό και την αμεσότητα στην οδήγηση.



Επειδή δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβό, εκτός από τον έξυπνο σχεδιασμό τα επι μέρους εξαρτήματα του Beat είναι απλά και σχετικά χαμηλού κόστους. Το πλαίσιό του είναι ατσάλινο και όχι αλουμινένιο όπως του NSX. Αντίστοιχα αντί για τις κορυφαίες αναρτήσεις με διπλά ψαλίδια/πολλαπλούς συνδέσμους και την εξελιγμένη κινηματική του NSX το Beat έχει πιο απλή διάταξη με γόνατα McPherson εμπρός και πίσω (υποβοηθούμενα από πολλαπλούς συνδέσμους όμως πίσω). Άλλο ένα παράδειγμα είναι το εσωτερικό που αν και μινιμαλιστικό δεν δείχνει φτωχό. Τα όργανα εμπρός από τον οδηγό είναι παρόμοια με αυτά μιας μοτοσικλέτας και αν και απλά είναι όμορφα και λειτουργικά.



Ο εξωτερικός σχεδιασμός είναι επηρεασμένος από το NSX και αν και κάποιες πηγές αποδίδουν τον σχεδιασμό του στο Studio Pininfarina, ο ιταλικός οίκος δεν το αναφέρει στο portfolio του.



Ο πυρήνας κάθε σπορ αυτοκινήτου είναι ο κινητήρας και αν και μικροσκοπικό το Beat έχει ένα ειδικά για αυτό σχεδιασμένο μοτέρ. Τα περισσότερα αυτοκίνητα της κλάσσης Κ χρησιμοποιούν turbo για να φτάσουν την μέγιστη (και αρκετά μεγάλη) ειδική ισχύ. Η Honda παρόλα αυτά επέλεξε έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα που μοιάζει πολύ με αυτόν ενός superbike. Χρησιμοποιεί ένα πολύ μεγάλο φιλτροκούτι και 3 ξεχωριστές πεταλούδες (μία για κάθε κύλινδρο) μαζί με μία προσεκτικά σχεδιασμένη πολλαπλή εισαγωγής. Η διάταξη αυτή έχει το (ιδιαίτερα ιαπωνικό) όνομα MTREC. Ο κινητήρας είναι τοποθετημένος υπό κλίση προς τα εμπρός (πάλι όπως σε ένα superbike) για χαμηλότερο κέντρο βάρους και ευκολότερη τοποθέτηση των περιφερειακών εξαρτημάτων. Το MTREC συμπλήρωνε το ηλεκτρονικό σύστημα ανάφλεξης και ψεκασμού πολλαπλών σημείων PGM-FI, κάτι που ίσως είναι κοινότυπο σήμερα αλλά δεν ήταν ο κανόνας πριν 20 χρόνια.



Ένα άλλο ιδιαίτερα δημοφιλές (ακόμα και σήμερα) χαρακτηριστικό της Honda είναι η χρήση ενός εκεντροφόρου επι κεφαλής (1ΕΕΚ) ακόμα και σε υψηλής απόδοσης κινητήρες. Για το μέγιστο δυνατόν αποτέλεσμα οι 2ΕΕΚ θεωρούνται προτιμότεροι αλλά οι κινητήρες SOHC (με 1EEK, όπως αυτός της καινούριας VFR1200) της Honda είναι ιδιαίτερα συμπαγής και συνδυάζουν πολύ καλή ειδική ισχύ με μικρή κατανάλωση.

Το Beat έμεινε σε παραγωγή 5 χρόνια, έως το 1996. Πουλήθηκε επίσημα μόνο στην ιαπωνική αγορά (δεξιοτίμονο μόνο) και αν και οι πωλήσεις του σε απόλυτα νούμερα ήταν πρακτικά αμελητέες για την εταιρία, το ίδιο ήταν ένα halo model που έδειχνε τι μπορεί να επιτύχει μία από τις μεγαλύτερες μικρές εταιρίες (αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο) χρησιμοποιώντας έξυπνο σχεδιασμό, απλά συστατικά και τα βασικά χαρακτηριστικά και αξίες της εταιρίας.

(σχέδια και φωτογραφίες από την Honda – το σχέδιο/φάντασμα σε τομή είναι του Hisashi Saito)