Αυτό το Σαββατοκύριακο στον αγώνα MotoGP στο Sachsenring στη Γερμανία η πάντα καινοτόμος αγωνιστική ομάδα της Ducati συμμετέχει με την Ducati GP10 που για πρώτη φορά θα έχει ένα νέο φαίρινγκ με δύο μικρά πτερύγια πίσω ακριβώς από τον εμπρός τροχό. Σύμφωνα με την Ducati Corse το νέο φαίρινγκ μειώνει τις σούζες λόγω των έντονων ανωμαλιών στο οδόστρωμα της πίστας. Για το πώς ακριβώς τα πτερύγια αυτά εχουν τη συγκεκριμένη επίδραση διαβάστε την μικρή ανάλυση παρακάτω.---



Σε αντίθεση με τα περισσότερα αγωνιστικά αυτοκίνητα και με αρκετά αυτοκίνητα δρόμου, οι μοτοσικλέτες σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν αεροδυναμική αρνητική άνωση. Το σχήμα τους είναι βελτιστοποιημένο (αν είναι βέβαια) για χαμηλή οπισθέλκουσα, ευστάθεια, σωστή ψύξη μηχανικών μερών και άνεση του αναβάτη. Θα ήταν πιθανό να χρησιμοποιηθεί κάποια ανεστραμμένη πτέρυγα ή ανάλογης επίδρασης διαμόρφωση αλλά το άνυσμα της κάθετης δύναμης θα βρίσκεται πάντα στο επίπεδο που ορίζεται από τη μοτοσικλέτα. Όταν αυτή βρίσκεται υπό κλίση, τότε η οριζόντια συνιστώσα της κάθετης δύναμης επιδρά σαν επιπρόσθετο πλάγιο φορτίο στα ελαστικά μειώνοντας έτσι την πρόσφυση και ακυρώνοντας έτσι τα όποια οφέλη δίνει στην ευθεία. Κινητά αεροδυναμικά βοηθήματα θεωρούνται ιδιαίτερα πολύπλοκα και εμ αμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Εκτός αυτών τα συγκεκριμένα πτερύγια είναι πολύ μικρού μεγέθους για να παράγουν αρκετή κάθετη δύναμη .



Άρα αν δεν παράγουν κάθετη δύναμη πως ακριβώς βοηθούν τα πτερύγια αυτά την μοτοσικλέτα στ να μην χάνει χρόνο σε σούζες? Η απάντηση βρίσκεται στην ιδιαίτερα επιζήμια αεροδυναμικά συμπεριφορά ενός περιστρεφόμενου τροχού. Ο εμπρός τροχός της μοτοσικλέτας παράγει στροβίλους και ο ομόρους του διαταράσσει την συνολική ροή αέρα γύρω από την μοτοσικλέτα και τον αναβάτη.
Όταν το οδόστρωμα δεν είναι λείο και ακόμα χειρότερα όταν ο εμπρός τροχός χάνει την επαφή του με αυτό τότε το στροβιλώδες πεδίο γύρω από τον εμπρός τροχό γίνεται ιδιαίτερα ασταθές και ο ομόρους του διαταράσει την συνολική ροή ακόμα περισσότερο.
Τα μικρά πτερύγια με τις σχεδόν κάθετες απολήξεις λειτουργούν σαν φράκτες περιορίζοντας τον ομόρου του εμπρός τροχού διατηρώντας έτσι την ροή σχετικά ομαλή ακόμα και όταν αυτός κινείται απότομα.

Η συμπεριφορά αυτή συνολικά μπορεί να δρα σταθεροποιητικά έτσι ώστε να αποτρέπει την αποσταθεροποίηση του εμπρός τροχού και έμμεσα τα πτερύγια αυτά να μειώνουν τις ζημιογόνες σούζες.



Παρόμοια προσέγγιση είχε κάνει και η Kawasaki πριν σχεδόν 10 χρόνια με στην ZX-12R, την ταχύτερη μοτοσικλέτα παραγωγής τότε με τελική ταχύτητα μεγαλύτερη από 300χαω. Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία υπήρχαν δύο μικρά πτερύγια στα πλαϊνά τμήματα του φαίρινγκ με ουδέτερη γωνία προσβολής και χωρίς κάποια γεωμετρική στρέψη. Η επίδρασή τους είναι αντίστοιχη, συμπεριφέρονται σαν φράκτες και δεν αφήνουν τον ομόρου του εμπρός τροχού να διαταράξει την ροή γύρω από την μοτοσικλέτα. Υπάρχουν ακόμα δύο μικρές προεξοχές επάνω από τον άξονα του εμπρός τροχού που πιθανότατα δρουν σαν γεννήτριες στροβίλων.

Αξίζει να σημειωθεί πως και παρά την μεγάλη ισχύ τους και οι δύο αυτές μοτοσικλέτες είναι πολύ στενές για το είδος τους επειδή χρησιμοποιούν κελυφωτά πλαίσια (από σύνθετα υλικά και ίνες άνθρακα στην Ducati, από αλουμίνιο στην Kawasaki) που βρίσκονται επάνω και όχι περιμετρικά από τον κινητήρα. Η θέση των πτερυγίων είναι επίσης παρόμοια, βρίσκονται λίγο πάνω από το επίπεδο των αξόνων των τροχών

(φωτογραφίες: Ducati Corse, Kawasaki)