Τα αμφίβια αεροσκάφη αν και παλαιότερα ιδιαίτερα δημοφιλή, πλέον είναι αρκετά σπάνια και ελάχιστες εταιρίες ασχολούνται με τον τομέα αυτό. Μία από αυτές είναι η Ιαπωνική ShinMaywa, μία εταιρία που ασχολείται με διάφορες βιομηχανικές και τεχνολογικές εφαρμογές αλλά και την αεροναυπηγική. Η ShinMaywa έχει μεγάλη παράδοση στα αμφίβια αεροσκάφη και το US-2 είναι το τελευταίο της προϊόν. Προέρχεται από το παρόμοιο σε εμφάνιση US-1 που πρώτο-πέταξε τη δεκαετία του ’70. Το US-2 αρχικά ονομαζόταν US-1Kai (Kai – βελτιωμένο). Μπορεί εξωτερικά να μοιάζει πολύ με παλαιότερα αμφίβια (όπως αυτά του Β’ΠΠ) αλλά το US-2 είναι ιδιαίτερα εξελιγμένο και προσαρμοσμένο στον ρόλο του, της θαλάσσιας επιτήρησης, έρευνας και διάσωσης αλλά και πυρόσβεσης.---



Το US-2 έχει λίγο μεγαλύτερο εκπέτασμα από το Bombardier 415 αλλά είναι σημαντικά μακρύτερο, ενώ με τέσσερις turbopop κινητήρες AE 2100 της Rolls-Royce έχει περίπου τετραπλάσια ισχύ. Τα υποσυστήματά του είναι υπερσύγχρονα με ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης (FBW), κόκπιτ με οθόνες αντί για συμβατικά όργανα (glass cockpit) και συμπιεζόμενη καμπίνα, κάτι απαραίτητο στα 20.000 πόδια που είναι το υψόμετρο πλεύσης.



Στον ρόλο της πυρόσβεσης οι προδιαγραφές του είναι πολύ ανταγωνιστικές. Με μέγιστη ταχύτητα 580χαω και ωφέλιμο φορτίο νερού 15 τόνων είναι πολύ πιο ικανό από το Bombardier 415 (375χαω και 6.2 τόνοι αντίστοιχα) αλλά και άμεσα συγκρίσιμο με το Beriev Be-200 το οποίο είναι ταχύτερο αλλά με μικρότερο ωφέλιμο φορτίο (714χαω και 12τόνους αντίστοιχα). Παρόλα αυτά είναι αρκετά ακριβό και με κόστος περίπου 75εκ.$ κοστίζει 2-3 φορές περισσότερο από τους ανταγωνιστές του. Το κόστος αυτό δικαιολογείται από τις επιδόσεις του και τους πολλαπλούς ρόλους στους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενώ μπορεί να γίνει αρκετά χαμηλότερο αν εξαχθεί σαν κανονικό προϊόν και ξεφύγει από την πολύπλοκη χρηματοδότηση των Ιαπωνικών ένοπλων δυνάμεων.



Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του US-2 είναι το σύστημα ελέγχου οριακού στρώματος που του δίνει εξαιρετικές ικανότητες βραχείας από-προσγείωσης / προσνήωσης (STOVL). Η γενική διάταξη του συστήματος φαίνεται στο πολύ γλαφυρό αυτό διάγραμμα (μόνο Ιαπωνική εταιρία θα μπορούσε να έχει κάτι ανάλογο!). Υπάρχει μια τουρμπίνα ειδικά για τον ρόλο αυτό, (προσαρμοσμένος turboshaft ελικοπτέρου T800 της LHTEC) που παρέχει αέρα υπό πίεση σε ένα δίκτυο αγωγών και ακροφυσίων. Η ορμή που εισάγει το ρευστό αυτό στην ροή διαμέσου των υπερ-αντωτικών επιφανειών διατηρεί προσκολλημένο το οριακό στρώμα και εκτρέπει την ροή του αέρα προς τα κάτω παράγοντας άνωση σε ταχύτητες που χωρίς το σύστημα αυτό θα υπήρχε απώλεια στήριξης.

Το US-2 πέταξε πρώτη φορά το 2003 και πλέον είναι επιχειρησιακό και σε παραγωγή με πολύ όμως αργούς ρυθμούς (όπως συμβαίνει συνήθως με τα περισσότερα Ιαπωνικά αμυντικά προγράμματα), μόνο 3 έχουν κατασκευαστεί έως τώρα.

[ytx="WKVy_ytzn1o"]WKVy_ytzn1o[/ytx]

ShinMaywa website: http://www.shinmaywa.co.jp