Αυτή είναι η πρώτη επίσημη φωτογραφία του προαιρετικά επανδρωμένου (Optionally Pilot Vehicle OPV) της Northrop Grumman. Σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε μέσα σε 12 μήνες από την Scaled Composites και φιλοδοξεί να σπάσει το μονοπώλιο που αυτή τη στιγμή απολαμβάνει η General Atomics στην αγορά (κυρίως στις ΗΠΑ) με τις διάφορες εκδόσεις των Predator A και B. Το νέο αεροσκάφος έχει το όχι ιδιαίτερα ευφάνταστο όνομα Firebird και έχει ήδη εκτελέσει αρκετές δοκιμαστικές πτήσεις με ποικιλία φορτίων.---


(Photo by Jon Wright used under permission, original photo )

Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι η δυνατότητα να επιχειρεί με ή χωρίς πιλότο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το Firebird θα μπορεί να πετά επανδρωμένο μέχρι την περιοχή ενδιαφέροντος διαμέσου του πολιτικού εναέριου χώρου αποφεύγοντας τους τεράστιους περιορισμούς και τις πολύπλοκες διαδικασίες που απαιτούν τα μη-επανδρωμένα αεροσκάφη. Μόλις φτάσει στον προορισμό του θα μπορεί να επιχειρεί σαν κλασσικό UAV εκμεταλλευόμενο την πολύ μεγάλη του αυτονομία. Τα προαιρετικά επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν συγκριτικά με τα αμιγώς UAV πολύ πιο απροβλημάτιστη εξέλίξη μιας και η ύπαρξη πιλότου είναι ένα καίριο μέτρο ασφαλείας. Το σκεπτικό αυτό χρησιμοποιείται στην ανάπτυξη προγραμμάτων όπως τα μη επανδρωμένα K-Max και AH-6 των Kaman/Lockheed και Boeing αντίστοιχα. Παρόλο όμως που τα συγκεκριμένα αεροσκάφη προέρχονται από τις αντίστοιχες επιβατικές πολιτικές εκδόσεις, το Firebird έχει σχεδιαστεί εκ του μηδενός.

Η άλλη πολύ βασική ιδιότητα είναι η ευέλικτη αρχιτεκτονική του σαν σύστημα. Φορτία και αισθητήρες μπορούν να ενσωματωθούν στο πεδίο πολύ γρήγορα και να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες αποστολές ακόμα και ταυτόχρονα από διαφορετικούς αποδέκτες στο έδαφος. Κατά την επίσημη παρουσίαση που θα γίνει τέλη Μαΐου στην διοργάνωση Empire Challenge θα επιδειχθεί η δυνατότητα για μεταφορά τεσσάρων διαφορετικών φορτίων τα οποία θα περιλαμβάνουν βίντεο υψηλής ανάλυσης, οπτικούς και υπέρυθρους αισθητήρες, data relay και ηλεκτρονική υποστήριξη, Η επίδειξη θα περιλαμβάνει επίσης και την γρήγορη εναλλαγή φορτίου ανάμεσα σε διαδοχικές πτήσεις. Αν και δεν έχει ακόμα δοκιμασθεί υπάρχει και η δυνατότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου (πχ AGM-114) με ένα σταθμό ανάρτησης σε κάθε πτέρυγα.



Το Firebird είναι λίγο μεγαλύτερο από ένα Predator Α αλλά έχει σημαντικά βελτιωμένη απόδοση. Έχει σχεδόν διπλάσιο μέγιστο βάρος απογείωσης, ταχύτητα πλεύσης 200 κόμβων (Predator Α !90-100 κόμβους), μέγιστο ύψος πτήσης 30.000ft (Predator Α ~25.000) και το κυριότερο αυτονομία που μπορεί να φτάσει έως και 40 ώρες στον αέρα (Predator Α: 24h). Όπως και τα περισσότερα UAV αυτού του μεγέθους έχει εμβολοφόρο τετράχρονο κινητήρα, ο οποίος παρέχεται από την Lycoming.

Η διαμόρφωση με τα διπλά ατρακτίδια (twin boom) είναι αρκετά συνηθισμένη σε πολλά ελικοφόρα UAV και θυμίζει επίσης πολύ το Model 309 της Scaled το οποίο εξελίχθηκε στο Adam M-500 αν και αυτά τα αεροσκάφη ήταν δικινητήρια. Το Firebird έχει ελαφρώς εμπροσθοκλινείς πτέρυγες και μεγάλο λόγο διατάματος που σε συνδυασμό με την αεροδυναμική άτρακτο του προσδίδουν πολύ καλή αεροδυναμική συμπεριφορά, ειδικά σε αποστολές περιπολίας μακράς διάρκειας.
H Northrop ευελπιστεί να πιάσει ένα μικρό αλλά όχι ασήμαντο κομμάτι της αγοράς που μονοπωλεί σήμερα ή General Atomics. Η δυνατότητα προαιρετικής χρήσης πιλότου είναι πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό, ειδικά σε κορεσμένες περιοχές με πυκνή εναέρια κυκλοφορία όπως η Ευρώπη. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες εκπαιδεύουν και επιχειρούν τα στρατιωτικά τους UAV στο εξωτερικό εξαιτίας των περιορισμών στον εναέριο χώρο. Ένα επανδρωμένο αεροσκάφος θα μπορεί να επιχειρεί ελεύθερα ακόμα και αν ο πιλότος υπάρχει μόνο για να επιβλέπει ή ακόμα και σαν ύστατο μέτρο ασφαλείας.




Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την συγκεκριμένη ιδιότητα αν και το Firebird θα μπορούσε να αντικαταστήσει αρκετά αεροσκάφη όπως το MC-12W τα οποία προέρχονται από διασκευασμένα επιβατικά. Όμως φάινεται πιθανό το ενδεχόμενο πως αν χρειαστεί από το Firebird μπορεί να προέρθει μία γκάμα τόσο από OPV όσο και από αμιγώς μη-επανδρωμένα αεροσκάφη. Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση θα ήταν η δυνατότητα μετατροπής όπου το κόκπιτ θα μπορούσε να αντικατασταθεί σαν ενιαίο τμήμα από ένα ανάλογο module με δορυφορική κεραία για απομακρυσμένο έλεγχο, κάτι που υπάρχει στα RQ-4/MQ-1/MQ-9 αλλά όχι στο Firebird. Φυσικά αυτό είναι εικασία και δεν υπάρχει κάποια σχετική αναφορά αλλά λαμβάνοντας υπόψη την δομή του αεροσκάφους, την ευέλικτη αρχιτεκτονική του σαν σύστημα αλλά και την τεράστια εμπειρία της Scaled σε πολύ συμπαγή avionics (όπως το κόκπιτ του SpaceShipOne στην παρακάτω φωτογραφία) το σενάριο αυτό ίσως είναι πιθανό.


(photos: Northrop Grumman επάνω αριστερά, General Atomics κάτω αριστερά, Scaled Composites δεξιά)

Το κόκπιτ θα μπορούσε να είναι ένα προσθαφαιρούμενο τμήμα και με plug and play avionics θα μπορούσε να αντικατασταθεί από το ανάλογο δορυφορικό module με παραβολικό κάτοπτρο (όπως στα RQ-4 / MQ-1 στις φωτογραφίες επάνω) σχετικά εύκολα. Στην περίπτωση αυτή το αεροσκάφος θα πετούσε επανδρωμένο μέχρι την περιοχή ενδιαφέροντος, εκεί θα γινόταν η παραπάνω μετατροπή και πλέον θα μπορούσε να δράση ελεγχόμενο μέσω δορυφόρου από ένα απομακρυσμένο κέντρο ελέγχου όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα με τα μεγάλα UAV όπως τα MP-9 και RQ-4.


(Photos: NASA αριστερά, Scaled Composites δεξιά)

Η Scaled Composites έχει πολύ μεγάλη εμπειρία με μη-επανδρωμένα συστήματα, είχαν σχεδιάσει κάποια από τα πρώτα συστήματα ιπτάμενων στόχων της Teledyne Ryan, τα X-47A και X-47B αλλά και το επίσης προαιρετικά επανδρωμένο πειραματικό αεροσκάφος Proteus (φωτογραφία επάνω αριστερά). Η πιο εντυπωσιακή όμως ‘προαιρετικά επανδρωμένη’ πτήση έχει γίνει από τον δοκιμαστή πιλότο Douglas Shane ο οποίος έκανε δοκιμαστικές πτήσεις του UAV Model 226/Quiver με τον ανορθόδοξο τρόπο που φαίνεται στην φωτογραφία επάνω δεξιά. Το μοντέλο αυτό αργότερα εξελίχθηκε σε επίσης προαιρετικά-επανδρωμένο uav με ημι-ανοιχτό κόκπιτ.

[ytx="hFsFMYoUju8"]hFsFMYoUju8[/ytx]

Περισσότερες πληροφορίες:

http://www.aviationweek.com
http://www.flightglobal.com
http://www.militaryphotos.net/forums

Graphics: I.K.Erripis - VelocityFarm