Το Jiotto Caspita αν και σχετικά άγνωστο είναι ίσως το πιο διάσημο ιαπωνικό supercar. Ήταν μία σύλληψη του ιαπωνικού στούντιο Jiotto Design inc. που μόλις είχε τότε ιδρυθεί και η αναπτύχθηκε από την Dome, μία από τις πιο καταξιωμένες εταιρίες του είδους στην Ιαπωνία. Το Caspita θα ανταγωνιζόταν τα άλλα supercar της εποχής εκείνης στο τμήμα αυτό της αγοράς που αν και είχε φτάσει στα ύψη ήταν έτοιμο να καταρρεύσει.---



Το Caspita σχεδίασε ο Kunihisa Ito, γνωστός βιομηχανικός σχεδιαστής που είχε εργαστεί για μεγάλες εταιρίες όπως οι GM, Ford Mazda and Nissan. O Ito ίδρυσε το στούντιο Jiotto Design το 1989 και ενέταξε στο πελατολόγιό του πολλές μεγάλες ιαπωνικές εταιρίες όπως οι Honda, Subaru, Yamaha, Sony και Canon.



Η Dome με πολλά χρόνια εμπειρίας επάνω σε αγωνιστικά αυτοκίνητα και σύνθετα υλικά ανέπτυξε τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου. Το Caspita ήταν ένα διθέσιο supercar με τον κινητήρα στο κέντρο, παρόμοιο σε διάταξη και δομή με τα αγωνιστικά αντοχής και Group C. Η Dome είχε ήδη σχεδιάσει αγωνιστικά πρωτότυπα μεταξύ των οποίων και αυτά της Toyota που έτρεχαν τότε στο LeMans.

Το αυτοκίνητο ήταν χαμηλό και πλατύ αλλά όχι ιδιαίτερα μεγάλο (μήκος: 4534mm / πλάτος: 1996mm / ύψος: 1135mm / μεταξόνιο:2700mm). Ήταν πολύ ελαφρύ και ζύγιζε 1100-1200 kg. Η αεροδυναμική του ήταν ιδιαίτερα προσεγμένη. Είχε μεταβλητή σε ύψος αεροτομή στο πίσω μέρος και το πάτωμα του αυτοκινήτου ήταν επίπεδο με μεγάλα κανάλια που οδηγούσαν τον αέρα στους πίσω διαχύτες. Η ανάρτηση με διπλά ψαλίδια και μοχλικό σύστημα έλεγχε την κίνηση των τροχών και κράταγε τα ογκώδη μέρη εκτός της ροής του αέρα.



Η Dome καθιερώθηκε με την χρήση εγχώριας τεχνολογίας και έτσι και το Jiotto Caspita ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του αμιγώς ιαπωνικό. Ο κινητήρας του προερχόταν από την Subaru και ήταν ένας επίπεδος 12κύλινδρος, παράγωγο του αποτυχημένου προγράμματος Formula 1 της εταιρίας (πρώτη και δεύτερη φωτογραφία από αριστερά επάνω). Το 1990 η Fuji HI αγόρασε την ομάδα του Enzo Coloni με σκοπό να συμμετάσχει στην F1. Ένας νέος 12κύλινδρος επίπεδος κινητήρας, παρόμοιας διάταξης με τους 4κύλινδρους της εταιρίας, αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την Ιταλική Motori Moderni. Ο κινητήρας αυτός κατέληξε στο Caspita σε παρόμοια διάταξη με τις Ferrari 512BB και Testarossa. Η απόδοσή του ήταν 456ps και στο Caspita χρησιμοποιήθηκε μαζί με ένα 6τάχυτο κιβώτιο ειδικά φτιαγμένο από την Wiesmann.
Ο κινητήρας αυτός χρησιμοποιήθηκε στο πρώτο πρωτότυπο αλλά αργότερα αντικαταστάθηκε από τον V10 της Judd (τέρμα δεξιά στην φωτογραφία επάνω) επίσης προερχόμενο από την F1. Ο νέος κινητήρας ήταν πιο ισχυρός με 585ps και έδινε στο αυτοκίνητο τελική ταχύτητα 345χαω (από 320) και επιτάχυνση 0-100χαω σε 3,4» (από 4,7»)



Ο σχεδιασμός του αυτοκινήτου ήταν απλός και αποτελεσματικός, δείχνει εντυπωσιακό και μοντέρνο ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια μετά. Το Jiotto Caspita δεν έφτασε ποτέ σε παραγωγή, η αγορά στην κατηγορία αυτή ήταν σε μεγάλη πτώση όταν τελικά το αυτοκίνητο ετοιμάστηκε. Η Dome συνεχίζει να λειτουργεί με επιτυχία μέχρι και σήμερα αλλά η Jiotto Design έκλεισε το 1999. Το πιο κοντινό παράδειγμα πολυκύλινδρου supercar από την Ιαπωνία είναι το νέο Lexus-LF-A αν και αυτό έχει περισσότερο χαρακτήρα GT παρά αγωνιστικού Group C για τον δρόμο όπως ήταν το Caspita.

Τεχνικά χαρακτηριστικά από την ιστοσελίδα της Dome: http://www.dome.co.jp/museum/car_m/car_m22a.html

Όλες οι φωτογραφίες είναι από την Dome εκτός των κινητήρων από την Subaru/MM και Judd.
Το κίτρινο αυτοκίνητο είναι το πρώτο πρωτότυπο, το γκρι το μοντέλο προ-παραγωγής.